Ζέα

Η ζέα είναι αρχαίο δημητριακό που καλλιεργούνταν στην Ελλάδα ήδη από τη Μυκηναϊκή εποχή, με αναφορές να εντοπίζονται ακόμη και στα Ομηρικά έπη. Ανήκει στο γένος Triticum, με κύριους εκπροσώπους το δίκοκκο σιτάρι (Triticum dicoccum) και το μονόκοκκο (Triticum monococcum), ποικιλίες υψηλής θρεπτικής αξίας και χαμηλής γενετικής τροποποίησης.

Σε αντίθεση με τα σύγχρονα υβρίδια σιταριού, η ζέα έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε γλουτένη και είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, μαγνήσιο, φώσφορο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επιπλέον, περιέχει λυσίνη – απαραίτητο αμινοξύ που σπανίζει στα κοινά δημητριακά. Η τακτική κατανάλωσή της συνδέεται με καλύτερη γλυκαιμική ρύθμιση, υποστήριξη της νευρομυϊκής λειτουργίας και βελτίωση της πεπτικής υγείας.

Το αλεύρι ζέας χρησιμοποιείται σε ψωμί, ζυμαρικά και αρτοσκευάσματα, προσφέροντας ήπια, γήινη γεύση και ευχάριστη υφή. Η βιολογική καλλιέργεια της ζέας διασφαλίζει την απουσία υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων και τη διατήρηση των φυσικών χαρακτηριστικών αυτού του σπάνιου σιτηρού.